Een van de eiwitten die betrokken is bij het vormen van je lange-termijn geheugen gedraagt zich net als een virus-eiwit. Dat zou kunnen betekenen dat dit eiwit afkomstig is van een virus dat een van onze voorouders ooit (400 miljoen jaar geleden) heeft geïnfecteerd.
Cel-in-een-cel
Je cellen hebben slim hergebruik hebben gemaakt van iets wat eigenlijk fout is gegaan.
Dit gebeurt wel vaker in de natuur.
Voorbeeld: in elke cel van je lichaam wordt de energie geproduceerd door een ‘cel-orgaantje’ dat mitochondion heet. Dit zijn de energiefabrieken van je lichaam. Het bijzondere van de mitochondria is dat ze hun eigen DNA hebben. Normaal hebben alleen cellen hun eigen DNA.
DNA is de ‘bouwtekening’ van alle eiwitten in je cel en bevat daarmee alle informatie die nodig is om je cel te maken. Omdat de cel-organen onderdeel zijn van je cel, zouden deze niet hun eigen DNA hoeven te hebben. Mitochondria lijken zo dus een beetje op een cel-in-een-cel.
Waarschijnlijk zijn de mitochondria ooit aparte cellen geweest, die opgegeten zijn door grotere cellen. Maar blijkbaar heeft de grote cel de kleine cel niet kunnen verteren, en sindsdien leven ze in symbiose samen: de mitochondria zorgen voor energie voor de cel, de cel voor voedingsstoffen en bescherming voor de mitochondria.
Gebruik maken van een virus
Terug naar het geheugen-virus. Een virus is eigenlijk heel simpel en bestaat uit niet meer dan een streng DNA (of RNA) die ingepakt zit in een paar eiwitten. Het DNA bevat de code om die eiwitten te maken en de eiwitten beschermen het DNA tegen de omgeving.
Daarbij zorgen de eiwitten er ook voor dat het DNA in een cel terecht kan komen. Dat doen ze door aan de celwand vast te plakken en zichzelf vervolgens ‘binnenstebuiten’ te keren, waardoor het DNA in de cel terecht komt.
Die cel zal daarna het DNA aflezen en nieuwe virussen gaan maken. Meestal leidt dat er toe dat de gastcel zoveel virussen maakt dat hij sterft, maar als dat niet gebeurt dan blijft de cel bestaan en kan het DNA van het virus zelfs in de cel aanwezig blijven.
De onderzoekers hebben ontdekt dat het ‘geheugeneiwit’ zich net als een virus-eiwit binnenstebuiten kan keren. Zo zijn ze op het idee gekomen dat het eiwit ooit afkomstig is geweest van een virus.
Besmettelijke persoonlijkheid
Denk nu eens even met mij mee:
Er wordt vaak gezegd dat onze persoonlijkheid voor een groot deel gevormd wordt door onze herinneringen.
Is onze persoonlijkheid dan niet een toevallig gevolg van een mislukte virus-infectie van 400 miljoen jaar geleden?
Ha breinbaas,
het is wel hoogst speculatief wat je hierboven beweert.
Maar ik zou eigenlijk een stapje verder willen gaan.
Volgens mij is persoonlijkheid helemaal niet het resultaat van (ik neem aan dat je tijdens het leven opgedane, persoonlijke, herinneringen bedoelt) , maar van overerfde herinneringen.
Als een kind geboren wordt heeft het al een persoonlijkheid.
Wat nu?
Je vader
Dag vader,
Zeker, een beetje speculeren mag af en toe wel toch? Een paar disclaimers:
-Het is mijn onderzoeksveld niet dus ik weet niet alle details
-Ik denk niet dat één eiwit je hele geheugen regelt
-Ik ben persoonlijk niet van mening dat (alleen) je herinneringen je persoonlijkheid bepalen.
Ik was vooral geïnteresseerd in het feit dat (een deel van de werking van) je geheugen gebaseerd is op een toevallige, mislukte infectie een paar miljoen jaar geleden, en in die zin geen ‘doelbewuste’ evolutie. Voor zover zoiets al bestaat.
En als je persoonlijkheid gebaseerd is op overerfde herinneringen, is het dan gebaseerd op het virus zelf?
En voor de fijne nuances hebben we al iemand! 🙂 https://www.youtube.com/watch?v=T59BAVUMF4I