Selecteer een pagina

Computers hacken gaat via het werkgeheugen.

In het werkgeheugen staan de gegevens waar de computer op dat moment mee bezig is en het wordt continu beschreven, herschreven en uitgelezen.

Als je op een of andere manier een code in het werkgeheugen kunt krijgen die er eigenlijk niet hoort, dan kun je er misschien voor zorgen dat de computer die code vervolgens ook gaat uitvoeren.

Werkgeheugen

Werkgeheugen is daarom goed beveiligd, maar helaas is niet elke beveiliging perfect en kunnen er altijd foutjes in het systeem zitten.

Computers zijn tegenwoordig zo uitgebreid en ingewikkeld dat er heel veel manieren zijn om van die foutjes gebruik te maken (lees: virussen, malware).

Maar kan het ook met een Super Nintendo? Een spelcomputer waar alleen maar een controller aan hangt?

Super Nintendo, klaar om gehackt te worden!

Ja dus!

Voor gevorderden: hacken met twaalf knoppen

Zo wist iemand het voor elkaar te krijgen dat hij zelf spellen in het werkgeheugen van een SNES wist te programmeren en vervolgens uit te voeren.

Hoe?

Door op de juiste plekken op de juiste knoppen te drukken!

Op 4:58 laat hij de Nintendo de zelf-geprogrammeerde code uitvoeren en kan hij Flappy Bird spelen.

(Mocht je nooit Super Mario World hebben gespeeld, dat is geen onderdeel van het originele spel 🙂 )

Deze mensen maken gebruik van ‘glitches’, kleine programmeerfoutjes die uitgebuit kunnen worden om dingen in het werkgeheugen te schrijven die er eigenlijk niet horen.

Maar dat kan natuurlijk wel sneller!

Als je een andere computer op de knopjes laat drukken in plaats van een mens, dan gebeuren er al snel rare dingen (de Nintendo en het spel zijn nog steeds origineel):

En daarna kan je er nog veel meer leuke dingen mee doen, zoals Mario Maker op de Super Nintendo spelen.

En nee, ik begrijp driekwart van wat er op die pagina staat ook niet.

Maar het wel leuk om te lezen!

(OK, ik ben een nerd)

En mijn eigen werkgeheugen dan?

Ik zat dat allemaal te bekijken en dacht: kan dat ook met een een mens?

Mijn brein werkt namelijk op dezelfde manier. Ik heb een werkgeheugen voor de dingen waar ik op dit moment mee bezig ben en een lange termijn geheugen waar alles in opgeslagen wordt en waar ik een groot deel van mijn beslissingen op baseer.

Is dat systeem dan op een zelfde manier te hacken?

In een boek las ik een stukje over concentratie. Er wordt beargumenteerd dat teveel concentratie eigenlijk helemaal niet goed is. En vervolgens:

“Dit is een fundamenteel onderdeel van hypnose. Hypnotiseurs maken van overmatige concentratie gebruik om iemand in trance te brengen. Als dyslectici zich heel intensief concentreren om te kunnen lezen, ervaren ze een toestand van hypnose.”

Je concentreert je overmatig op iets, waardoor je werkgeheugen vastloopt en je in trance raakt.

Onder hypnose schijn je gevoelig te zijn voor suggesties.

Betekent dat dat je dan inderdaad gegevens weg kunt schrijven die er eigenlijk niet horen?

Zoals herinneringen plaatsen aan dingen die nooit gebeurd zijn?

Â