Zou jij ook wel eens een derde hand willen hebben?
Of vraag je je af hoe het is om een staart te hebben?
Dat is misschien minder Science-Fiction dan je denkt.
Je computer besturen zonder dat onhandige toetsenbord en die muis is al een begin. Het zou makkelijk zijn als je gedachten direct op het beeldscherm zouden verschijnen. Veel mensen proberen dit voor elkaar te krijgen en meestal komt het neer op het implanteren van sensoren direct in je hersens of het uitlezen van je hersengolven.
Aan het eerste heb ik niet zoveel behoefte, het tweede blijkt nogal onnauwkeurig.
Kijk, zonder handen!
Nu heeft CTRL-Labs een nieuwe variant uitgevonden, die niet de signalen van je hersens zelf oppikt, maar de signalen die je hersens naar je spieren stuurt. Dat is niet helemaal hetzelfde.
Het is als in plaats van naar een satellietfoto van heel Europa te staren, gewoon door je raam naar buiten te kijken om te zien of het regent in Utrecht.
De armband pikt op wat voor signalen er van je hersens naar je hand worden gestuurd. De computer moet vervolgens leren wat deze signalen betekenen, bijvoorbeeld een toetsaanslag op je toetsenbord. Wanneer de computer die link eenmaal heeft gelegd, dan heb je het toetsenbord niet meer nodig.
Dan kan je typen op de tafel, of in de lucht, of in je broekzak.
Deze manier werkt alleen voor bewegingen die je al geleerd hebt. Als je nog nooit hebt leren typen op een toetsenbord, dan heb je geen spierbeweging gekoppeld aan een letter. Dan kan de computer die ook niet van jou leren.
Maar waarom zou je het niet kunnen omdraaien?
Gereedschap als verlengstuk van je lichaam
Mensen zijn erg goed in het ‘inleven’ in gereedschap. Wanneer je elke dag met hetzelfde gereedschap werkt dan wordt het langzaamaan een onderdeel van je lichaam.
Zo kan een bestuurder van een graafmachine met zijn gereedschap van een paar ton kalligraferen, flessen openmaken en wijn inschenken.
Je hersens lijken op geen enkele manier gebouwd om te begrijpen wat een grijparm zou moeten doen, laat staat hem bedienen via knopjes en knuppeltjes.
Toch wordt het na lange tijd hard oefenen een tweede natuur.
Onderzoek laat zien dat je brein eigenlijk gokt wat er wel en niet bij je lichaam hoort. Met wat trucs kun je je brein laten denken dat een plastic hand (of VR hand) ook daadwerkelijk van jou is.
Gereedschap als deel van je lichaam
Zou het dan ook niet mogelijk zijn om je lichaam te laten denken dat die grijparm van de graafmachine echt bij je lichaam hoort?
Een van de uitvinders van CTRL-Labs maakt dezelfde opmerking. Waarom zou je deze techniek alleen kunnen gebruiken om een toetsenbord te vervangen of een prothese aan te sturen. Zou je niet ook een extra ledemaat kunnen bedienen?
Wie wil er echt een derde arm, of een staart?
Nog een stap verder: waarom zou je extra ledemaat per se aan je lichaam vast moeten zitten?
Zolang je directe feedback krijgt, kun je je hersens misschien wel overtuigen. Net zoals je ook in een drone kunt vliegen met een videobril. (Waarschuwing: extreme snor)
