Selecteer een pagina

Met het ontwikkelen van de hersenen vond de mens een door-ontwikkelde versie van spelen uit: verhalen vertellen. Met deze uitvinding waren we in staat om kennis van generatie op generatie over te brengen.

Spelen is het in een veilige omgeving leren van een bepaalde vaardigheid. Op diezelfde manier brengen verhalen in een veilige omgeving gedragsregels over.

[Stories] indirectly illustrate the dangers of the world to an audience that isn’t ready for them. They allow us to prepare for the future, even if we feel powerless against the forces of the world around us, by providing a context for speaking about the un-speakable.

The lessons of fairy tales are gentle and distant; they may only make sense later, when the codified dangers from the stories appear in reality.” (bron)

Er word zelfs gesuggereerd dat mensen voorgeprogrammeerd zijn om naar verhalen te luisteren en er van te leren:

We are pre-adapted, by biological evolution, to attend to stories, especially to stories about social relationships, because stories provide a safe and efficient place for us to learn and think about such relationships.

Hoor je iets dat als een verhaal klinkt? KLIK – aandacht aan!

aart.jpg

Vandaar dat de meeste adviezen voor het maken van een spectaculaire presentatie, succesvolle sales-pitch of informatieve bestseller altijd op hetzelfde neerkomt:

zet er een (persoonlijk) verhaal in.

Het publiek gaat direct mee.

Het oerverhaal

Nu hoorde ik dat je alle verhalen van de hele wereld samen kunt vatten tot een soort oer-verhaal. Een schema dat onder elk aangrijpend verhaal ligt.

Joseph Campbell beschreef dat schema in zijn boek The Hero with a Thousand Faces. Ik heb het zelf nog niet gelezen, maar naar aanleiding van dat boek schreef ene George Lucas een filmscript waarmee hij een klein zakcentje wist te verdienen.

Geen zin om het hele boek te lezen? Dan is hier een korte samenvatting (aanrader!):