Selecteer een pagina

Deze week heeft de NASA hun Cassini ruimtesonde opzettelijk neer laten storten op Saturnus. De missie van de Cassini begon in 1997 en na 20 jaar rondvliegen was de brandstof bijna op. De missie was op zijn einde.

De tocht van de sonde was al een kunststukje op zich. Zo kwam hij op zijn weg naar Saturnus twee keer langs Venus en één keer langs Aarde.

Daar moest ik even over nadenken.

De sonde heeft veel fantastische foto’s gemaakt tijdens zijn reis en van de data die hij in de laatste minuten van zijn leven heeft verzameld zullen “meerdere PhD’s hun thesis kunnen schrijven”.

Saturn eclipse

Maar er was minder aandacht voor waarom de Cassini eigenlijk neer moest storten. NASA had hem ook zonder brandstof rond Saturnus kunnen laten cirkelen, en dan nog meer foto’s en data kunnen verzamelen.

Waarom moest het dan?

Maak kennis met:

The Office of Planetary Protection

Dat is nog eens een naam. Als je dat ziet dan zou je denken dat de mensen die daar werken de aarde beschermen tegen buitenaardse gevaren.

Dat klopt ook.

Maar het andere deel van hun missie is om andere planeten te beschermen tegen ons.

Tijdens het bouwen van een ruimtesonde is het namelijk bijna onmogelijk om te voorkomen dat er niet een paar verstekelingen aan boord raken.

Dat zijn dan geen muizen, maar eerder bacteriën, virussen of microscopisch kleine beestjes zoals mijn persoonlijke favoriet, het fantastische waterbeertje.

Waterbeertje

Aardse invasie

Wanneer de Cassini neerstort op Saturnus dan kan daar niet zoveel gebeuren, aards leven overleeft het daar niet.

Maar op sommige manen van Saturnus blijken de omstandigheden gunstig genoeg te zijn voor leven. Daar zou dus zomaar leven kunnen zijn op dit moment.

(Dan hebben we het wel over ééncelligen, geen Marsmannetjes. Of Saturnusmaanmannetjes)

Als de Cassini met zijn verstekelingen neer zou storten op een van die manen, dan is het niet ondenkbaar dat de aardse beestjes de boel daar overnemen.

Dat hebben we op aarde al vaker gezien met invasieve soorten.

En als we dan over honderd jaar een bezoek brengen aan die maan en op zoek gaan naar leven, is er een grote kans dat we inderdaad leven ontdekken.

Maar dat hebben we er dan wel zelf eerst heengebracht.

(En toch…

zou het nou echt zó erg zijn om een maan vol waterbeertjes te hebben?)

Hier kun je nog een leuk stuk vinden over het werk van een Officer.