Hou je van lekkere wijn? Zo ja, dan ben je niet de enige. Wereldwijd worden er jaarlijks 32 miljard flessen soldaat gemaakt. Gek genoeg is het niet zo heel vanzelfsprekend dat je nog (lekkere) wijn kunt drinken.
Anderhalve eeuw geleden vond er namelijk een gigantische ramp plaats in Europa: de phylloxeracrisis. Tussen 1860 en 1900 werden complete wijngebieden verwoest door een heel klein beestje, de druifluis. Deze verspreidde zich als een plaag en zorgde ervoor dat bijna elke druivenplant stierf door de wortels aan te tasten.
Dat is een van de gevaren van zogenaamde monoculturen. Als je heel veel van dezelfde planten bij elkaar zet en er komt een plaag, dan gaat het hard. Hier schreef ik eerder over in een artikel over bananen.
Zelf hoorde ik kort geleden pas voor het eerst over de druifluis. ‘Hoe heb ik dat gemist dan?’ vroeg ik me af. Is die plaag dan vanzelf voorbijgegaan? Nee hoor, de druifluist leeft nog steeds in veel gronden en kan zo weer terugkomen als er nieuwe druiven worden geplant.
De trukendoos van de telers
Wanneer er een plaag onder een monocultuur woedt dan gaan telers vaak op zoek naar een familielid van de plant die het nog wel doet. En dat familielid werd inderdaad gevonden: de Amerikaanse druif. Helaas was de wijn van die druiven lang niet zo lekker als die van de Franse soorten.
De uiteindelijke redding kwam van een andere fantastische telerstruc: enten. Neem een tak van de ene plant, maak een wondje in de andere plant en zet het nieuwe takje daar in. Het gaat niet altijd goed, maar het kan zomaar gebeuren dat de nieuwe tak onderdeel wordt van de oude plant. Zo kun je bomen hebben waar appels EN peren aan groeien. Als je er meer over wilt lezen dan is hier nog een mooie pagina.
Terug naar de druif.
Heb je toevallig een druivenplant in de tuin of ergens in de buurt staan? Kijk dan eens goed naar de onderkant ervan, vlak boven de grond. Grote kans dat je daar een verdikking of rare knik ziet.
Het merendeel van de wijnplanten bestaat namelijk uit twee planten: de wortels (‘stok’) van een Amerikaanse druif die niet aangetast wordt door de druifluis, en een ent van een Franse druif die de lekkere wijn oplevert.
Zo hebben de telers een combinatie van nuttige eigenschappen gekregen: weerstand tegen de druifluis van de Amerikaanse wortels, en de lekkere smaak van de Franse druif.
Et voilà, du vin!
Tot zover mijn Frans.